Yunanistan Dolaylı Vergilendirmede ve Yükümlülüklerde Zirvede

OECD’nin yeni raporu, Yunanistan’ın en yüksek dolaylı vergilendirme oranlarına sahip ülkeler arasında olduğunu ve bunun ücretli çalışanları, emeklileri ve düşük gelirli kesimleri ağır şekilde etkilediğini ortaya koyuyor.

OECD’nin yeni vergilendirme raporu, Yunanistan vatandaşlarının günlük olarak yaşadığı bir gerçeği bir kez daha ön plana çıkarıyor. Ülke, Örgüt üyeleri arasında en yüksek dolaylı vergilendirmeye sahip ilk beş ülke arasında yer alıyor.

Bu pozisyon, pahalılığın gelirleri zorladığı ve günlük yaşamın giderek daha zorlayıcı hale geldiği bir dönemde orta ve düşük gelirli kesimlerin omuzladığı yükü yansıtıyor. KDV’den elde edilen artan gelirler ve yüksek Özel Tüketim Vergileri (ÖTV), kamu gelirlerini artırsa da, vatandaşlar üzerindeki yük artık her zamankinden daha yoğun.

KDV’ye Aşırı Bağımlılık

Yunan ekonomisi, tüketimin vergilendirilmesine aşırı derecede bağımlı. Rapora göre, ülkenin toplam vergi gelirinin neredeyse yarısı KDV ve özel vergilerden geliyor. Bu oran, OECD ülkeleri ortalamasının çok üzerindedir. Bu aşırı bağımlılık, vergi yükünün orantısız bir şekilde daha az imkana sahip olanların üzerine düşmesinin ana nedenlerinden biridir. Temel malların fiyatlarının arttığı bir dönemde, günlük yaşam daha da ağırlaşıyor.

Pahalı İşgücü Maliyeti

Yunanistan, işgücü maliyetini doğrudan etkileyen yüksek sosyal güvenlik primlerini koruyor. Yunanistan, çalışanların primlerinin işverenlerinkinden daha fazla devlet geliri sağladığı az sayıdaki ülke arasında yer alıyor. Bu durum, hem çalışanları hem de işletmeleri zorlayan bir çalışma ortamına işaret ediyor. Bu yük, pahalılık ve azalan satın alma gücü ortamında daha da hissedilir hale geliyor. Ülke yine OECD ortalamasının üzerinde yer alarak, işgücü üzerindeki genel yükü teyit ediyor.

Gelir Vergisinin Düşük Katkısı

Yunanistan, diğer OECD ülkeleri kadar doğrudan gelir vergisine güvenmiyor. Toplam gelirlerin sadece küçük bir kısmı bu kaynaktan geliyor, bu da sistemin öncelikle tüketimi değil, gelirleri vergilendirmeyi tercih ettiğini gösteriyor. Aşamalı vergilendirmeye sahip ülkeler, ihtiyaçlarının daha büyük bir yüzdesini gelir vergisinden karşılıyor. Yunanistan farklı bir mantıkla hareket ediyor ve bunun yükün dağılımı üzerinde doğrudan etkileri var. Ücretli çalışanlar ve emekliler, OECD verilerinde açıkça görüldüğü gibi, devletin ana finansörleri olmaya devam ediyor.

Son Yıllarda Vergilerde Önemli Artış

Ülke, tüm OECD’de en büyük vergi artışlarından bazılarını gösteriyor. 2010’dan 2024’e kadar, vergilerin GSYİH’ye oranı önemli ölçüde arttı. Sonuç, ekonomik kriz ve kurtarma paketleri yıllarıyla bağlantılı uzun süreli bir yüktür. Gözetim programlarından çıkılmasına rağmen, genel baskı yüksek kalmaya devam ediyor. Vatandaşlar, yoğun mali uyum dönemlerinde yaratılan yükleri taşımaya devam ediyor.

Kuzey ve Güney Ekonomileri

Rapor, Kuzey ve Güney arasındaki ilişkiyi de ilgilendiren daha geniş bir tabloyu ortaya koyuyor. İskandinav ülkeleri yüksek vergi oranlarına sahip olsa da, güçlü bir sosyal devlet ve kaliteli kamu hizmetleri sunuyorlar. Meksika ve Şili gibi diğer ülkelerde ise düşük vergilendirmeye sınırlı devlet yardımları eşlik ediyor. Yunanistan bu iki modelin arasında yer alıyor. Yüksek vergi baskısı var, ancak yardımlar aynı seviyeye karşılık gelmiyor. Vatandaşlar çok ödüyor ve sıklıkla karşılığında eşdeğer hizmetler almadıklarını hissediyorlar.

Ortaya Çıkan Tablo

Raporun sonucu açık: Yunanistan, yüksek vergilendirmeyi, tüketime yüksek bağımlılığı ve işgücü üzerinde büyük bir yükü sürdürüyor. Vatandaşların günlük yaşamları doğrudan etkileniyor. Orta ve düşük gelirli kesimler, yükümlülükleri eşit olarak dağıtmayan bir sistemin en büyük yükünü taşıyor. Daha adil bir vergi politikası hakkındaki tartışma, OECD verileri aracılığıyla yeni bir boyut kazanıyor.